De lokroep van de zeemeermin SISO 912.4

In de Egyptische en Griekse mythologie en kunst komen sirenen (hetzij zeemeerminnen of de gevleugelde harpijen) veelvuldig voor, als begeleidsters van de doden of als verleidsters. In de 'Physiologus', bron voor vele middeleeuwse bestiaria en latere natuurencyclopedieën, worden beschrijvingen gegeven van uiterlijk en verleidingskrachten van deze mengwezens: lieflijk en weerzinwekkend, Beauty en Beast in één. In de eerste 96 pagina's vinden we 116 kleurige afbeeldingen van deze intrigerende wezens, zoals vastgelegd in meer dan twintig eeuwen. We lezen daarnaast vele verslagen over veronderstelde vangsten en vondsten van zeemeerminnen: door Brandaan en Columbus, en zelfs in Edam (1403). In het tweede gedeelte vinden we (citaten uit) vele teksten, van Jacob van Maerlant tot de Romantische dichters, waarbij de (dichterlijke) fantasie soms behoorlijk op hol slaat. Sprookjesfiguren, vervalsingen, viskoning, zeemonnik - een boeiend gezelschap dat hier aardig, zij het wat oppervlakkig, maar uitvoerig geïllustreerd, te kijk wordt gezet.