Dit is geen dagboek SAS 1

Een paar jaar na het overlijden van zijn moeder wordt de zestienjarige Boudewijn ‘ziek’. Hij is totaal apathisch en komt zijn bed niet meer uit. Zijn vader stelt hem keihard voor de keuze: ‘Je schrijft elke dag een stukje in dit schrift en je luistert elke dag naar tenminste één van deze cd’s. Zo niet, dan laat ik je opnemen.’
Boudewijn begint met forse tegenzin aan zijn ‘strafwerk’, maar gaandeweg merkt hij dat het schrijven hem een uitlaatklep biedt voor al zijn woede, angst en eenzaamheid.